..... ဆူးစူးေသာအိမ္မက္......
ခန္႔မွန္းလို႔မရတဲ့ ေလညွင္းဟာ...
ေက်ာ႔ကြင္းတစ္ခုပါဆိုရင္ေတာင္
ေမွာင္ေနတဲ့လမ္းေလးအတြက္
လင္းလက္ေပးေစခ်င္တယ္........။
အလြမ္းေတြေပက်ံစိုရႊဲၿပီး
ရင္ဖြင့္ညဥ္းညဴတဲ့..ညအိုမွာ..ညိဳမဲေနတဲ့မ်က္ကြင္းနဲ႔...
ငါ့ရင္ဘက္ငါၿပန္နင္းမိတယ္.........။
အခ်ိန္ဇယားမရွိတဲ့...အလြမ္းေတြဟာ
မနာက်င္တတ္တဲ့...မ်က္ရည္ေတြကို..ေလွာင္ၿပဳံးတစ္ခ်က္နဲ႔
သတ္ၿဖတ္ခဲ့တယ္........။
အင္း......................
ငါတို႔ရဲ့ ပန္းနုေရာင္အိမ္မက္ေတြလဲ...ရက္စက္တဲ့ဆူးေတြၾကား...
လြတ္လပ္မႈ႔ေတြေပ်ာက္ဆုံးရွာၿပီေလ....။
မိုးတိမ္
No comments:
Post a Comment
ကြန္မန္႔ေတြကအားေဆးတစ္ခြက္ပါ